گفتی:

 .:: من كه نزدیكم

گفتم: تو همیشه نزدیكی؛ من دورم… كاش می‌شد بهت نزدیك شم …

گفتی:

:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و

 با صدای آهسته یاد كن

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!

گفتی:

.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟!

گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشی …

گفتی:

 :: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه كنید

گفتم: با این همه گناه… آخه چیكار می‌تونم بكنم؟

     
گفتی:

:: مگه نمی‌دونید خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌كنه؟!

گفتم: دیگه روی توبه ندارم ...

گفتی:

 
:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی

گفتم: با این همه گناه، برای كدوم گناهم توبه كنم؟ 

گفتی:

.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟

گفتی:

.:: به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم!

آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌كنم

گفتی:

:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست

داره

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرك   

  
گفتی:

.:: خدا برای بنده‌اش كافی نیست؟

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟

گفتی:

.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش

 كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و

رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریكی‌ها به سوی روشنایی

بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه